آیا میشود با کمک تحلیل داده بحران شیوع یک ویروس را کنترل کرد؟
شروع بحران ویروس کرونا در سال گذشته شک بزرگی به صنعت، اقتصاد، روابط بینالملل و بهداشت جهانی بود. تاثیر ویروس کرونا نه فقط در حوزهی بهداشت فردی، بلکه در سبک زندگی اجتماعی و فرهنگ زندگی جوامع بود.
بحران ویروس کرونا بسیاری از کسب و کارها را به مرز ورشکستگی رساند. بسیاری از ایرلاینها و شرکتهای خدمات گردشگری به تعدیل و یا تعطیلی روی آوردند. رستورانها و کافی شاپها مشتریهای خود را از دست دادند، سالن ها خالی و مجالس کنسل شدند ؛ به طور کلی زیر و رو شدن مشاغل را شاهد بودیم و هستیم و خواهیم بود.
کسب و کارهای آسیب دیده از بحران ویروس کرونا تنها بیزینسهایی که در اینجا نام بردیم نیست، بلکه میتوان گفت همهی کسب و کارها به نوعی زیان دیده محسوب میشوند.
سوال اینجاست، که در حال حاضر چه راهی برای کاهش آسیب های آینده، و یا ایمن سازی کسب و کار در مواقع همه گیری ویروس جدیدی داریم؟
via Erik Mclean on unsplash
ویروس کرونا با ما چه کرد؟
به جرات میتوان گفت ویروس کرونا لایف استایل مردم را در سطح دنیا عوض کرد. سبک کاری بیزینسها عوض شد و شاید بتوان گفت که درحال حاضر داشتن یک هایپر مارکت بزرگ در بهترین نقطه شهر یک مزیت رقابتی و آپشن محسوب نمیشود.
از این به بعد آنلاین بودن و ارائه خدمات آنلاین بیش از قبل مورد توجه کاربران است.
در کشور ما به سبب نبود زیر ساخت مناسب بسیاری از مشاغل با ضرر مواجه شدند. منظور از نبود زیر ساخت از ضعف اینترنت تا نداشتن اتوماسیون مناسب و کسب و کارهایی با وابستگی صد در صد به نیروی انسانی است.
از برگزاری جلسات به صورت تماسهای تصویری تا روی آوردن به دورکاری و کاهش حضور نیروی فیزیکی در محل از دستاوردهای کرونا برای ما بود. هر چند که باز هم با دلیل ساختار اینترنتی ضعیف در کشور همان ویدئو کنفرانسها و دورکاری های آنلاین نیز با کیفیت پایین و دردسر زیاد انجام میشد.
در دوران کرونا بسیاری از شرکتها با رویکرد دورکاری با پایین امدن راندمان مواجه شدند و خب به ناچار کم کم از فاز دورکاری درآمدند، خانهنشینی برای مردم خسته کننده شد چرا که زیرساخت سرگمی مناسب برای آن ها فراهم نیود و در نهایت با تمام مراقبت نکردن ها وضعیت به حالتی که امروز میبینید درآمد و ویروس کرونا وارد پیک دوم شیوع خود شد.
در مقالهای که در گذشته نشر کردیم، تعدادی از ابزارهای دورکاری را معرفی کردهایم.
از جمله دلایل خروج شرکتها از فاز دورکاری میتوان به نبود یا کمبود ابزارهای دورکاری اشاره کرد. نبود برنامه ریزی برای پیشبرد پروژهها و قطع ارتباط با کارمندان در این دوره بزرگترین آسیب را به شرکتها زد. نمیتوان گفت تمام مشکل از جانب شرکتها بود، بسیاری از پرسنل نیز هنوز با روشهای ارائه پروژه به در فاز دورکاری کنار نیامدهاند و خب دلیل همهی اینها به ساختار کاری یدی و حضور فیزیکی که انسانها سالهاست به آن خو کردهاند، برمیگردد.
ویروس کرونا آمد تا نداشتههایمان را به رخمان بکشد.
در روزهای اول طبق روال همیشگی با صفهای طولانی برای خرید ماسک و مواد ضدعفونی در داروخانهها و مراکز توزیع مواجه شدیم که نشان از نبود آگاهی از شدت وایرال شدن بیماری و نیز عدم اعتماد مردم به فروشگاههای اینترنتی برای خرید بود.
در وهلهی بعدی شیوع ویروس کرونا مراجعه به کلینیکها و بیمارستانها افزایش یافت. بسیاری از افراد با اولین سرفه خود را به درمانگاهها رساندند و با استرس مبتلا شدن به ویروس کرونا روزها را سپری کردند. اولین مسالهای که بعد از مواجه شدن با این ری اکشن مردم به ذهن میرسد ضعف در آموزش و اطلاع رسانی درباره این بیماری یا هر بیماری دیگری که ممکن است در آینده شایع شود، میباشد. از طرفی نبود یک اپلیکیشن یا پلتفرم آنلاین پزشکی که مراجعه افراد را به بیمارستانها کم کند نیز بیش از پیش به چشم آمد. در نتیجه اولین قدم برای از بین بردن این کمبود، ارائه یک پلتفرم خدمات پزشکی به صورت انلاین و ارائه فیچرهای مورد نیاز در زمان بحران است.
یکی دیگر از مواردی که باید برای مقابله با بحرانهای بعدی در نظر داشت، اصلاح ساختار اطلاع رسانی کشور است.
تعطیلی مدارس و دانشگاهها از دیگر مواردی بود که اکثریت جامعه با آن مواجه شدند. درگیری خانوادهها با دانش آموزان و ضعف در سیستم آموزش آنلاین صدای والدین و حتی خود دانش آموزان را نیز درآورد. ضعیف بودن اینترنت از یک سو، عدم دسترسی بعضی خانوادهها به تلفنهای هوشمند از یک سو و ضعف پلتفرمهای آموزشی موجود در کشور به ما ثابت کرد که راه زیادی تا همسویی با پیشرفت تکنولوژی داریم.
با یک بررسی سطحی در رفتار مردم در طی این چند ماه درگیری با ویروس کرونا به این نتیجه میرسیم که اولویت مردم تغییر کرده است. استفاده از فروشگاههای اینترنتی در بین مردم رایجتر شده است و از طرفی کسب و کارهای کوچک انعطاف بیشتری در برابر آنلاین شدن خدمات خود نشان میدهند. این رویکرد در زندگی مردم سبب شده که کسب و کارها برای داشتن وبسایت یا اپلیکیشن مشتاق شوند.
این چالش بزرگ در زندگی مردم بخ وجود آمده است. حال چه میتوان کرد؟ آیا باید صبر کرد تا کرونا تمام شود و بعد به روال قبلی زندگی برگشت؟ اصلا میشود که بعد از کرونا به زندگی عادی برگشت؟
راه حل چیست؟
تحلیل داده میتواند به کمک کسب وکارها بیاید؟
در حال حاضر ما درگیر این بحران هستیم. با یک همه گیری مواجه شدهایم و تجربیات لازم را به دست آوردهایم. میدانیم در کدام حوزه ضعف داریم و یا در کدام حوزه هیچ زیرساختی نداریم. بنابراین باید برای بحرانهای بعدی اماده باشیم. دیتاها، الگوهای رفتاری مشتریان و هوشمند سازی از مواردی است که باید در دستور کار پروژههای خود قرار دهیم. اینکه بدانیم در ماههای اول بحران رفتار کاربران به چه صورت است. چه نیازی دارند و با چه چالشهایی روبه رو میشوند.
اینکه ما بر هوشمند سازی و تحلیل داده اصرار داریم بی دلیل نیست. دادهها در حال حاضر ارزشمندترین دارایی کسب و کارهای انلاین میباشند. ما با استفاده از این دادهها با توجه به اینکه در حال حاضر با مدل رفتاری کاربران در بحران آشنا هستیم میتوانیم نیازهای کاربران را پیش بینی کنیم و پیشنهادات هوشمندانه و کاربردی در قالب رفع نیازها به آنها بدهیم.
بیزینسها میتوانند سطح خدمات خود را بالا ببرند و در طرف مقابل با افزایش سود خود مواجه شوند.
هوشمند سازی و تحلیل داده همواره پیشنهاد ما به عنوان یک مزیت رقابتی برای بیزینسهایی است که برای آنلاین شدن کسب و کار خود قدم برداشتهاند. در حال حاضر و با شرایط فعلی و ادامه دار این روزها انلاین شدن لازمهی ادامه حیات یک بیزینس است. دیگر مثل گذشته انلاین شدن یک مزیت نیست بلکه یک اصل حیاتی و الزام اور است. امروزه هوشمند سازی و تحلیل داده و استفاده از آن برای شناخت بیشتر کاربران یک نیاز و یک مزیت برای کسب و کارهاست.