MVP، حداقل محصول پذیرفتنی یا minimun viable product، محصولی با ویژگی های محدود است که فراتر از پروتوتایپ قابلیت نمایش بخشی از کارایی محصول نهایی را خواهد داشت.
MVP اولین بار توسط فرانک رابینسون ارائه شد و سپس توسط استیو بلانک و اریک رایس، توسعه داده شد. لینک به ویکیپدیا
حداقل محصول پذیرفتنی به صاحب کسب وکار امکان یادگیری بازار مخاطب، تست محصول و همچنین گسترس بستر نیاز ها را می‌دهد. همچنین کسب و کارها از MVP برای مدیریت استراتژی در توسعه محصول نهایی استفاده می‌کنند.
وابسته به نیاز سیستم و امکانات موجود برای توسعه، MVP می‌تواند یک پروتوتایپ گرافیکی، لندینگ پیج، ویدیوی توضیحی و یا یک سرویس کامل و توسعه پذیر باشد.
این تکنیک که در متودولوژی های لین استارتاپ (Lean startup) یا استارتاپ ناب مطرح می‌شود، از مفاهیم چابکی سیستم یا Agility بهره می‌گیرد و راهکاری برای بالا بردن سرعت فرایند ها، کارایی و بهینیگی در سیستم است.
چرا توسعه یک MVP در فرایند توسعه محصول منطقی است؟
بهتر است که کسب و کارها کل هزینه سرمایه خود را برای تولید یک محصول نهایی خرج نکنند.
در کسب و کار های نوپا و یا استارتاپ هایی که قصد جذب سرمایه را دارند، MVP راهکاری برای شناخت نیاز بازار، معرفی محصول به سرمایه گذاران و همچنین جذب فاز اولیه مخاطبان برای ارائه محصول نهایی قوی است.
MVP یک پروتوتایپ یا محصول ناقص نیست، بلکه محصولی قابل فروش و توسعه پذیر است.
وسعت این محصول به امکانات مالی و یا تکنولوژی سیستم بستگی دارد. همچنین در صورت همکاری شما با یک شرکت نرم افزاری، امکان تعیین دقیق ویژگی های مورد نیاز در هر فاز تحویل محصول نیز وجود دارد.
شرکت نرم افزاری ممکن است در فازبندی‌های تحویل پروژه بر طبق قرارداد به شما، پروتوتایپ یا MVP ارائه دهد.
این مسئله در قرارداد عقد شده مشخص می‌شود و به متدولوژی مورد استفاده شرکت وابسته است.
در شرکت نرم افزاری آرمان پردازان نوژن، در هر فاز بندی پروژه، اپلیکیشن یا وبسایت کامل و قابل استفاده به شما ارائه می‌شود. این محصول از یک MVP، بسیار گسترده‌تر است و کارایی های بیشتری از سیستم را پوشش می‌دهد. به این خروجی Sub System یا Scrum Release گفته می‌شود.
